W nocy z 2 na 3 kwietnia 1944 r. banderowcy dokonali mordu na polskich mieszkańcach wsi Słoboda Konkolnicka położonej w powiecie rohatyńskim województwa stanisławowskiego. Z rąk ukraińskich oprawców śmierć poniosło ponad 100 osób.
Przed II wojną światową Słoboda Konkolnicka była zamieszkana w przeważającej liczbie przez ludność polską. W 1939 r. liczyła około 380 gospodarstw.
Na przełomie lat 1943-1944 pod wpływem doniesień o mordach Polaków dokonywanych przez ukraińskich nacjonalistów, mieszkańcy wsi rozpoczęli wystawiać nocne warty uzbrojone w broń białą. Do Słobody Konkolnickiej przybywali uchodźcy z innych miejscowości.
Na początku 1944 r. doszło do pierwszych zbrodni. Upowcy uprowadzili ze Słobody Konkolnickiej 11 osób, które następnie zamordowano. Ofiary miały ucięte głowy, ciała były okaleczone.
2 kwietnia 1944 r., w Niedzielę Palmową, w późnych godzinach wieczornych wieś zaatakowały sotnie UPA. Polska ludność szukała ratunku, ukrywając się w piwnicach i schronach oraz uciekając na okoliczne pola.
Banderowcy zabijali przy użyciu noży, bagnetów i siekier oraz broni palnej. Ograbione z mienia domostwa podpalano. Wiele osób zginęło w płomieniach bądź w wyniku uduszenia. Napastnicy opuścili wieś we wczesnych godzinach rannych.
W konsekwencji ataku zginęło co najmniej 100 osób, zidentyfikowano większość z nich. Z wyjątkiem kilku zabudowań spłonęła cała wieś.
Komentarze
Prześlij komentarz