"Warszawa"
"Bryła ciemna, gdzie dymy bure, poczerniałe twarze pokoleń, nie dotknięte miłości chmury, przeorane cierpienia role. Miasto groźne jak obryw trumny. Czasem głuchym jak burz maczugą zawalone w przepaść i dumne jak lew czarny, co kona długo. Wparło łapy ludzkich rojowisk w głuchych ulic rowy wygasłe, warcząc czeka i węszy groby w nocach krwawych i gromach jasnych. Jeszcze przez nie najeźdźców lawa jako dym się duszny powlecze, zetnie głowy, posieje trawy na miłości, krzywdzie człowieczej. Jeszcze z wieku w wiek tak się spieni krew z ciemnością, a ciemność z brukiem, że odrośnie jak grom od ziemi i rozewrze niebiosa z hukiem. Bryła ciemna, miasto pożarne, jak lew stary, co kona długo, posąg rozwiany w dymy czarne, roztrzaskany czasów maczugą. I znów ująć dłuto i rydel, ciąć w przestrzeni i w ziemi szukać, wznosić wieki i pnącze żywe na pilastrach, formach i łukach. I w sztandary dąć, i bić w kamień, aż się lew spod dłoni wykuje, aż wykrzesze znużone ramię taki głaz, co jak serce czuje".
22 stycznia 1921 roku w Warszawie urodził się Krzysztof Kamil Baczyński (zdjęcie) poeta, podchorąży Armii Krajowej, podharcmistrz Szarych Szeregów, w czasie Powstania Warszawskiego żołnierz Batalionu Parasol.
Pochodził z rodziny o tradycjach wojskowych i nauczycielskich. Jego matka pochodziła z zasymilizowanej rodziny żydowskiej. Był absolwentem Gimnazjum i Liceum imienia Stefana Batorego w Warszawie. W tej samej, co on klasie uczyli się również Tadeusz Zawadzki, Jan Bytnar oraz Maciej Aleksy Dawidowski.
W czasie nauki w gimnazjum należał do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus''.
Po ukończeniu gimnazjum w 1939 roku i zdaniu matury miał zamiar zostać studentem Akademii Sztuk Pięknych, ale wybuch wojny uniemożliwił mu kontynuowanie nauki.
W roku 1942 ożenił się z córką znanego właściciela drukarni przy ulicy Pięknej w Warszawie, Barbarą Drapczyńską. W tym samym czasie podjął studia polinistyczne na tajnym Uniwersytecie Warszawskim oraz pracował jako szklarz, węglarz i telefonista. W roku 1943 porzucił studia, by poświęcić się pracy konspiracyjnej i poezji. W roku 1944 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty "Agricola", by jeszcze w maju tego samego roku podjąć służbę jako starszy strzelec podchorąży. Jednocześnie był wtedy również kierownikiem działu poezji miesięcznika społeczno-literackiego Droga. W lipcu 1944 roku, służąc pod pseudonimem Krzyś został zastępcą dowódcy III plutonu 4. kompanii batalionu Parasol. W czasie powstania walczył w rejonie placu Teatralnego.
Poległ na posterunku w pałacu Blanka 4 sierpnia 1944 w godzinach popołudniowych (ok. 16), śmiertelnie raniony przez
strzelca wyborowego ulokowanego prawdopodobnie w gmachu Teatru Wielkiego. Odznaczony pośmiertnie Medalem za Warszawę 1939-1945 (1947) i Krzyżem Armii Krajowej . Pochowany pierwotnie na tyłach Pałacu Blanka. Po wojnie ciało przeniesiono na Cmentarz Wojskowy na Powązkach.
W swoim dorobku miał cztery tomiki wierszy, a także wiele utworów napisanych, które ukazały się w prasie konspiracyjnej.
"Bryła ciemna, gdzie dymy bure, poczerniałe twarze pokoleń, nie dotknięte miłości chmury, przeorane cierpienia role. Miasto groźne jak obryw trumny. Czasem głuchym jak burz maczugą zawalone w przepaść i dumne jak lew czarny, co kona długo. Wparło łapy ludzkich rojowisk w głuchych ulic rowy wygasłe, warcząc czeka i węszy groby w nocach krwawych i gromach jasnych. Jeszcze przez nie najeźdźców lawa jako dym się duszny powlecze, zetnie głowy, posieje trawy na miłości, krzywdzie człowieczej. Jeszcze z wieku w wiek tak się spieni krew z ciemnością, a ciemność z brukiem, że odrośnie jak grom od ziemi i rozewrze niebiosa z hukiem. Bryła ciemna, miasto pożarne, jak lew stary, co kona długo, posąg rozwiany w dymy czarne, roztrzaskany czasów maczugą. I znów ująć dłuto i rydel, ciąć w przestrzeni i w ziemi szukać, wznosić wieki i pnącze żywe na pilastrach, formach i łukach. I w sztandary dąć, i bić w kamień, aż się lew spod dłoni wykuje, aż wykrzesze znużone ramię taki głaz, co jak serce czuje".
22 stycznia 1921 roku w Warszawie urodził się Krzysztof Kamil Baczyński (zdjęcie) poeta, podchorąży Armii Krajowej, podharcmistrz Szarych Szeregów, w czasie Powstania Warszawskiego żołnierz Batalionu Parasol.
Pochodził z rodziny o tradycjach wojskowych i nauczycielskich. Jego matka pochodziła z zasymilizowanej rodziny żydowskiej. Był absolwentem Gimnazjum i Liceum imienia Stefana Batorego w Warszawie. W tej samej, co on klasie uczyli się również Tadeusz Zawadzki, Jan Bytnar oraz Maciej Aleksy Dawidowski.
W czasie nauki w gimnazjum należał do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Spartakus''.
Po ukończeniu gimnazjum w 1939 roku i zdaniu matury miał zamiar zostać studentem Akademii Sztuk Pięknych, ale wybuch wojny uniemożliwił mu kontynuowanie nauki.
W roku 1942 ożenił się z córką znanego właściciela drukarni przy ulicy Pięknej w Warszawie, Barbarą Drapczyńską. W tym samym czasie podjął studia polinistyczne na tajnym Uniwersytecie Warszawskim oraz pracował jako szklarz, węglarz i telefonista. W roku 1943 porzucił studia, by poświęcić się pracy konspiracyjnej i poezji. W roku 1944 ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty "Agricola", by jeszcze w maju tego samego roku podjąć służbę jako starszy strzelec podchorąży. Jednocześnie był wtedy również kierownikiem działu poezji miesięcznika społeczno-literackiego Droga. W lipcu 1944 roku, służąc pod pseudonimem Krzyś został zastępcą dowódcy III plutonu 4. kompanii batalionu Parasol. W czasie powstania walczył w rejonie placu Teatralnego.
Poległ na posterunku w pałacu Blanka 4 sierpnia 1944 w godzinach popołudniowych (ok. 16), śmiertelnie raniony przez
strzelca wyborowego ulokowanego prawdopodobnie w gmachu Teatru Wielkiego. Odznaczony pośmiertnie Medalem za Warszawę 1939-1945 (1947) i Krzyżem Armii Krajowej . Pochowany pierwotnie na tyłach Pałacu Blanka. Po wojnie ciało przeniesiono na Cmentarz Wojskowy na Powązkach.
W swoim dorobku miał cztery tomiki wierszy, a także wiele utworów napisanych, które ukazały się w prasie konspiracyjnej.
Komentarze
Prześlij komentarz